Benim Lohusalığım Hiç Bitmeyecek Galiba..

Doğumdan önce dünyadan haberim yokmuş. Anne olmadan da gerçekten farklı bir dünyada yaşıyormuşum. Sanki önceleri bir fanusta yaşıyordum sa gerçek dünyaya düştüm. Bendeki etkisi bu oldu doğumun.
Lohusalık dönemim zor geçti, eğer lohusalık dediğimiz ilk 40 gun ise.. Daha sonrasında biraz daha neyi ne zaman nasıl yaparsam çözerimi ogrendim. Ancak hala hergun yeni bir problemle aynı şekilde karşı karşıya kalıyorum. Sürekli iş hayatında ' PROBLEM COZME' denen şeyi uyguluyorum. Sorun, çöz, çözemezsen kriz..
 Ama insanın bebeği dünyadaki herşeyi. Gerçekten müthiş bir duygu bu. ARABESK gibi. Anlatması zor.
Bu arada bence her anne, anneliği aynı yaşamıyor, herkes kendi kişiliğiyle birleştiriyor. Kimi biraz daha easy-going tipte ya anneliği de oyle oluyor. Benim yıllardır ertelediğin tüm korkularım, su yüzüne çıktı. Karakterim değişti. Rahat gülen kişi gitti. Panik, paranoyak biri oldu mesela.
Aslında iyi şeyler de var mesela, sakin ve sabırlı bir insan olabildiğimi gördüm. Başka kimseye veremeyeceğim toleransları bebeğime verebildiğmii böyle toleranslara sahip olduğumu gördüm.  Hergün yeni bir hayat yeni bir tat yaşıyorum.
Genel olarak ise evde bebeğimle olmadığıma pişman geçiriyorum günlerimi. Sanırım benim lohusalığım hiç bitmeyeecek. Yada lohusalık sandığım şey ANNE olmanın ta kendisi.
Bunu da anlaşılan yine zaman gösterecek.




Not: Ee bu arada 27 eylül geliyor. (30 yaşını dolduracağım!!)